لیلا ارشد مدیرخانه خورشید و آسیب شناس اظهار داشت: فاصله گرفتن والدین از کودکان و رفتارهای سلطه جویانه و استبدادی منجر به ایجاد شکاف ارتباطی بین فرزندان و پدر و مادر می شود و پدید آمدن احساسات منفی نظیر ترس، تحقیر، اضطراب و استرس را به دنبال دارد.
آسیب های جدی وجود دارد که فرزندان را در این دوران تهدید می کند، هر فرد در سنین نوجوانی در موقعیت حساسی قرار دارد و باید مورد مراقبت و توجه ویژه قرار گیرد زیرا در صورت عدم توجه کافی، در رشد فرد اختلال ایجاد می شود و این بی توجهی منشاء احساس بی پناهی در اوست.
در مسأله تربیت، خانواده ها را از منظر برخورد والدین با فرزندان، می توان به سه گروه کلی تقسیم نمود:
الف. خانواده های مستبد(خودکامه): الگوی تربیتی در این خانواده ها، بر مبنای سخت گیری های بی مورد، تنبیه بدنی، دستورات پی در پی و انتظارات بی جا، عدم احترام به فرزندان، عدم توجه به احساسات و عواطف و اجاز? اظهار نظر به فرزندان در دستور کار قرار دارد.
ب:. خانواده های مداراگر: الگوی تربیتی در این خانواده ها، بر مبنای مدارای شدید و دادن آزادی عملافراطی به فرزندان، تسلیم در برابر خواسته هاشان، توجه بیش از حد به تمایلات و خواسته های فرزندان شکل گرفته است.
ج : خانواده های آزادمنش (معتدل): الگوی تربیتی در این خانواده ها، بر مبنای نظارت و کنترل دقیق بر رفتار فرزندان، تکریم و ارزش گذاری، استفاده از اظهار نظر ایشان، مشارکت دادن در تصمیم گیری ها با فرزندان، برخورد منطقی و مستدل، پرهیز از تنبیه بدنی، پذیرش فرزندان با نقاط ضعفشان، گوش دادن به سخنان فرزندان، اختصاص وقت مخصوصی برای فرزندان، احترام به توانمندی های ایشان و ابراز مداوم توجه و محبت به فرزندان شکل گرفته است.
اطلاعات بیشتر را با مراجعه به لینک زیر بخوانید:
- ۹۷/۱۱/۰۹